What is predicativo? predicativo is die
What is die?
- latim praedicativus,-a,-um
Latijns praedicativus,-a,-a
- Relativo a prédica.
Ten opzichte van het predicaat.
- Que predica ou serve para predicar.
Dat predikt, of dient om te prediken.
- Relativo ao predicado.
Ten opzichte van het predikaat.
- Que estabelece a ligação entre o sujeito e o predicativo do sujeito (ex.: verbo predicativo).
Dat legt het verband tussen het onderwerp en het predikaat van het onderwerp (bijv. predikaatwerkwoord).
- COPULATIVO
COPULATIEF
- Diz-se de ou constituinte que qualifica um sujeito ou um objecto .
Er wordt gezegd van of bestanddeel dat een subject of een object kwalificeert.
- objecto
Onderwerp
- predicativo do complemento directo
Predicaat van directe aanvulling
- directo
rechtstreeks
- Constituinte que ocorre com um verbo transitivo directo e que qualifica o complemento directo desse verbo (ex.: em Eu achei o livro muito interessante, muito interessante é o predicativo do complemento directo ).
Een constituent dat voorkomt bij een direct transitief werkwoord en dat het directe complement van dat werkwoord kwalificeert (bijvoorbeeld: in het boek vond ik het boek erg interessant, zeer interessant is het predikaat van het directe complement ).
- directo
rechtstreeks
- directo
rechtstreeks
- directo
rechtstreeks
- predicativo do complemento indirecto
Indirect complement predicaat
- indirecto
- Constituinte que ocorre com um verbo transitivo indirecto e que qualifica o complemento indirecto desse verbo (ex.: em Ela chamou ao irmão estúpido, estúpido é o predicativo do complemento indirecto ).
Een constituent dat voorkomt bij een indirect transitief werkwoord en dat het indirecte complement van dat werkwoord kwalificeert (bijv. in Ela de broer dom genoemd, dom is het predikaat van het indirecte complement).
- indirecto
Indirect
- indirecto
- indirecto
Indirect
- predicativo do sujeito
- Constituinte que ocorre com um verbo copulativo e que qualifica o sujeito desse verbo (ex.: em Ele ficou admirado, admirado é o predicativo do sujeito).
Een constituent dat voorkomt bij een copulatief werkwoord en dat het onderwerp van dat werkwoord kwalificeert (bijv. in Hij werd bewonderd, bewonderd is het predikaat van het onderwerp).