Causare una diminuzione, talvolta fino alla totale scomparsa, della visibilità, della luminosità o della chiarezza: grosse nuvole offuscavano il cielo.
Leiden tot een afname, soms tot de totale verdwijning, van zichtbaarheid, helderheid of helderheid: grote wolken bewolking de hemel.
fig. Annebbiare, appannare: il vino gli ha offuscato il cervello la rabbia ti offusca la ragione.
Vijg. Vertroebelend, beslaand: wijn heeft zijn hersenen vertroebeld, woede vertroebelt je verstand.
fig. Rendere meno importante o evidente: con i suoi successi ha offuscato i colleghi.
Vijg. Maak het minder belangrijk of voor de hand liggend: met zijn successen heeft hij collega's overschaduwd.
Diventare fosco, buio: il cielo s’è offuscato.
Somber worden, donker: de lucht is donkerder geworden.
fig. Di capacità fisiche o di facoltà mentali, annebbiarsi: a un tratto gli si offuscò la vista la mente gli si offuscò per l’ira.
--
fig. Perdere importanza o evidenza: la sua gloria si è offuscata.
Vijg. Het verliezen van belang of bewijs: zijn glorie is bezoedeld.