Qui ne conduit pas au but directement, qui fait des détours : Un chemin indirect.
Die niet direct naar het doel leidt, dat omwegen neemt: een indirect pad.
Qui n'est pas exprimé directement, franchement : Des reproches indirects.
Wat eerlijk gezegd niet direct wordt uitgedrukt: indirecte verwijten.
Qui agit par intermédiaire, par répercussion, qui ne se produit pas directement : Influence indirecte.
Die werkt via een tussenpersoon, door repercussies, die niet direct plaatsvinden: indirecte invloed.
Se dit d'un complément qui se rattache au verbe par l'intermédiaire d'une préposition.(Il peut s'agir d'un complément d'objet [Il obéit à ses parents] ou d'un complément circonstanciel [Il viendra à huit heures].)
Verwijst naar een complement dat door middel van een voorzetsel aan het werkwoord is gekoppeld. (Het kan een objectcomplement zijn [Hij gehoorzaamt zijn ouders] of een indirect complement [Hij komt om acht uur].)