Apa itu harmonie? harmonie adalah harmonie
Apa itu harmonie?
- Qualité d'un ensemble qui résulte de l'accord de ses parties ou de ses éléments et de leur adaptation à une fin : L'harmonie de l'univers, du corps humain.
Kwaliteit van een geheel dat voortvloeit uit de instemming van zijn onderdelen of elementen en de aanpassing daarvan aan een einde: de harmonie van het universum, van het menselijk lichaam.
- Rapport d'adaptation, de conformité, de convenance existant entre les éléments d'un ensemble cohérent ou entre des choses soumises à une même finalité : Une parfaite harmonie entre l'expression et la chose exprimée.
Relatie van aanpassing, conformiteit, geschiktheid bestaande tussen de elementen van een samenhangend geheel of tussen dingen die onderworpen zijn aan hetzelfde doel: een perfecte harmonie tussen de uitdrukking en het uitgedrukte ding.
- Rapport heureux entre les parties d'un tout (formes, couleurs, sons, rythmes, etc.), en particulier d'une œuvre artistique ou littéraire : Harmonie des masses colorées d'une peinture.
Gelukkige relatie tussen de delen van een geheel (vormen, kleuren, geluiden, ritmes, enz.), in het bijzonder van een artistiek of literair werk: Harmonie van de gekleurde massa's van een schilderij.
- État des relations entre des personnes ou dans un groupe humain, qui résulte de l'accord des pensées, des sentiments, des volontés : Ces questions d'intérêts risquent de compromettre l'harmonie de la famille.
De staat van relaties tussen personen of in een menselijke groep, die het gevolg is van de overeenstemming van gedachten, gevoelens, wil: deze zaken van belang kunnen de harmonie van het gezin in gevaar brengen.
- Musique Chez les Grecs, coordination et combinaison de sons. Art et science de la formation et de l'enchaînement des accords. Ensemble des instruments à vent, dans l'orchestre. Orchestre formé essentiellement d'instruments à vent (cuivres et bois), de percussions et, quelquefois, de contrebasses à cordes.
Muziek Bij de Grieken, coördinatie en combinatie van klanken. De kunst en wetenschap van akkoordvorming en sequencing. Ensemble van blazers, in het orkest. Een orkest dat voornamelijk bestaat uit blaasinstrumenten (koper- en houtblazers), slagwerk en, af en toe, contrabassen.
- Phonétique Forme d'assimilation par laquelle le timbre d'un phonème tend à s'identifier à celui d'un phonème proche ou contigu.(L'harmonie vocalique, ou harmonisation, est particulièrement importante dans les langues finno-ougriennes et en turc ; on appelle harmonie consonantique l'assimilation qui a fait passer de l'ancien français sercher à chercher.)
Fonetiek Een vorm van assimilatie waarbij het timbre van een foneem meestal wordt geïdentificeerd met dat van een nauw of aaneengesloten foneem. (Klinkerharmonie, of harmonisatie, is vooral belangrijk in de Fins-Oegrische talen en het Turks; medeklinkerharmonie is de assimilatie die van het Oudfranse sercher naar het zoeken is gegaan.)