Linguistique Procédé morphologique, caractéristique de certaines langues, consistant à pourvoir les racines (nominales, verbales, etc.) d'affixes (ou désinences) exprimant des catégories grammaticales (nombre, genre, personne), des fonctions syntaxiques (cas), des catégories sémantiques (animé, comptable). Ensemble des formes fléchies d'un mot (flexion nominale ou déclinaison, flexion verbale ou conjugaison) variant selon le cas, le genre, le nombre, etc.
Taalkundige proces morfologie, kenmerkend zijn voor sommige talen, kunnen de wortels (nominale, verbale, enz.) van affixes (of wortel) uiting van grammaticale categorie (aantal, soort, persoon), syntactische functies (zaak), semantische categorieën (geanimeerd, Rekeningkunde) te vullen. Alle van de verbogen vormen van een woord (flexie nominale of declinatie, verbale flexie of vervoeging) naar gelang van het geval, gender, nummer, enz.