Manière d'agir établie par l'usage chez un peuple, dans un groupe social ; tradition : Une coutume ancestrale.
Een manier van handelen die wordt vastgesteld door het gebruik van een volk, in een sociale groep; traditie: een voorouderlijke gewoonte.
L'une des sources du droit, issue d'un usage général et répété, et dont l'autorité est reconnue par tous,à condition de ne pas aller à l'encontre d'une loi.
Een van de bronnen van het recht, die het gevolg is van een algemeen en herhaald gebruik, en waarvan het gezag door iedereen wordt erkend, op voorwaarde dat het niet in strijd is met een wet.