adj. Que tiene soberbia o se deja llevar de ella: es tan soberbio que nunca reconoce un error; nos miró con soberbio desdén.
adj. Tendo orgulho ou esquerda levá-lo: é tão soberba que ele nunca reconhece um erro; nos olhavam com desdém magnífico.
Altivo, arrogante: un aspecto soberbio y gallardo.
Arrogante, arrogante: uma aparência soberba e galante.
Grandioso, magnífico: un soberbio collar de diamantes.
Grandioso, magnífico: um colar de diamante soberbo.
Muy grande o importante: recibe un sueldo soberbio.
Muito grande ou importante: ele recebe um salário soberbo.
[Animal] fogoso, orgulloso y violento: caballo, toro soberbio.
[Animal] ardente, orgulhoso e violento: cavalo, touro soberbo.
f. Altivez y arrogancia del que por creerse superior desprecia y humilla a los demás: ese fracaso ha sido un duro golpe para su soberbia.
f. A arrogância e arrogância daquele que, por se acreditar superior, despreza e humilha os outros: esse fracasso tem sido um duro golpe para seu orgulho.
Cólera o ira expresadas con acciones o palabras altivas e injuriosas: su soberbia se desató cuando supo que me habían ascendido a mí.
Raiva ou raiva expressadas com ações ou palavras arrogantes e insultantes: seu orgulho foi desencadeado quando ele soube que eu tinha sido promovido.
Magnificencia o suntuosidad excesiva, especialmente hablando de edificios: la soberbia del Palacio Real.
Magnificência ou sumptuosidade excessiva, especialmente falando sobre edifícios: o orgulho do Palácio Real.