f. Aquello que hay que hacer o se está obligado a hacer: obligación de pagar los impuestos.
F. Wat moet of moet worden gedaan: verplichting om belastingen te betalen.
Circunstancia que obliga a hacer o a no hacer una cosa: tu obligación es aprobar.
Omstandigheid die je dwingt om één ding wel of niet te doen: je verplichting is om het goed te keuren.
Gratitud que se debe a alguien por algún favor recibido: tengo una obligación contigo.
Dankbaarheid verschuldigd aan iemand voor een ontvangen gunst: ik heb een verplichting tegenover jou.
Documento notarial o privado mediante el que se reconoce una deuda y se ponen las condiciones para saldarla.
Notariële of onderhandse akte waarmee een schuld wordt erkend en de voorwaarden worden gesteld om deze te vereffenen.
Título, al portador y con interés fijo, que representa una suma prestada o exigible por otro concepto a la persona o entidad que lo emitió: obligaciones del Estado.