costumbreはオランダ語で何ですか？ aangepaste

f. Hábito adquirido por la práctica frecuente de un acto: llamar a su casa todas las noches se ha convertido en una costumbre.
f. Gewoonte verworven door de frequente praktijk van een handeling: elke avond naar huis bellen is een gewoonte geworden.
pl. Conjunto de inclinaciones y de usos que forman el carácter distintivo de una nación o de una persona: las costumbres de su casa son muy extrañas.
Pl. Reeks neigingen en toepassingen die het onderscheidende karakter van een natie of een persoon vormen: de gewoonten van zijn huis zijn erg vreemd.

%%: 意味、定義と翻訳